https://ppffw.pl

Termin postpornografia wywodzi się z lat 90. ubiegłego wieku i powstał z potrzeby rozszerzenia perspektywy rozumienia ciała i seksualności oraz krytyki mainstreamowej pornografii. Rozumiana jako intersekcjonalny ruch artystyczny, postpornografia jest platformą służącą badaniu związków pomiędzy kulturą a opresją, szczególnie w kontekście cielesnej autonomii, biopolityki, przyjemności i tożsamości. Postpornografia skupia się na krytycznym podejściu do dominującego porządku społeczno-kulturowego testując nowe narracje artystyczne filtrowane przez język współczesnej i etycznej pornografii rozumianej jako jedna z dziedzin sztuki wizualnej

ok. 120’
11/06 sobota godz 12:30, sala Ingrid
12/06 niedziela godz 12:30, sala Ingrid

Zdarzenia wirtualne
Czasami sojuszniczki_y pojawiają się znienacka. Z dumą prezentujemy zestaw przygotowany specjalnie na PPFFW przez studentki_w Pracowni 3D i Zdarzeń Wirtualnych warszawskiej ASP. Odrębne i autorskie prace z tego bloku – wyświetlane zarówno na ekranie jak też prezentowane w technologii 3D – są głosem najmłodszego pokolenia artystek_w, poszerzającym nie tylko tematykę festiwalu, ale także jego formułę i percepcję. Zahaczymy o tematy ciała, płci, przemocy, empatii i religijnych kodów kulturowych. Pracownię prowadzą: Jakub Wróblewski, Andrei Isakov, Przemysław Danowski.
Wszystkie opisy prac pochodzą od autorek_w projektów.

Powiedz
Natalia Truszczyńska, Julia Adamska
Projekt oparty jest na intymnych wywiadach z grupą osób, które doświadczyły przemocy fizycznej bądź psychicznej ze strony swoich bliskich. Założeniem projektu jest zapewnienie pełnej anonimowości i komfortu osób zaproszonych do projektu. Twórczynie zdecydowały się użyć eksperymentalnej formy nagrań wideo z użyciem kamery Kinect, zamieniając sylwetki dokumentowanych w chmury punktów, co pozwoliło na ukrycie wizerunków, jednocześnie zachowując gestykulację postaci. Istotą projektu jest oddanie sprawczości protagonistom_kom oraz domknięcie opowiedzianych historii jednozdaniowym manifestem każdej z nagranych osób. W umieszczaniu ich na plakatach w przestrzeni publicznej pomaga grupa „Plakaciary przeciw przemocy wobec kobiet”.

Lovestory
Jakub Wróblewski, Przemysław Danowski, Andrei Isakov
doświadczenie VR, sześć stopni swobody
HMD, motion capture, system audio
choreografia: Magdalena Przybysz
Lovestory to interaktywne doświadczenie w rzeczywistości wirtualnej, o wysokim stopniu swobody uczestnika. Jego główną ideą jest symulacja, zapośredniczenie funkcji ciała realnego przez ciało wirtualne. Tym samym ciało (rozumiane tu zarówno jako realne ciało użytkownika, jak i ciało-awatar wirtualny) jest głównym podmiotem, przedmiotem i nośnikiem doświadczenia. Przewodnim motywem akcji jest ruch wykonywany przez dwoje performerów (prawdziwych ludzi) – i przechwycony przy użyciu technologii motion capture (przechwytywania ruchu). Twórcy utożsamiają ideę nabycia ciała i przejęcia innego bytu z pojęciem tulpa zaczerpniętym z mistyki tybetańskiej, używanym niekiedy jako synonim „zjawiska” czy „myślokształtu”. Koncepcja scenariusza doświadczenia wywodzi się z zainteresowania wczesnymi adaptacjami filmowymi kina science fiction.

Poszukiwania w tym projekcie dotyczą VR i transhumanistycznej idei poczucia wirtualnego połączenia między dwojgiem ludzi, a także studiów nad strukturą ciała i możliwością wyrażania swoich zdolności motorycznych poprzez określoną estetykę. Projekt jest odpowiedzią na wynikające z obecnej sytuacji pandemicznej ograniczenie kontaktów międzyludzkich (lockdowny, dystans społeczny, limity dostępności wspólnych przestrzeni użytkowych, utrudnienia w podróżowaniu itp.), a w efekcie wypchnięcie kontaktów społecznych w przestrzeń wirtualną.

Gameboy
Mateusz Cieplechowicz
Video 2022
Video poświęcone zagadnieniu technik Kamasutry w odniesieniu do pojęcia seksualności poprzez odmienny od zachodniego system kulturowy. To głęboka wiedza nauk wschodu na temat pracy z energią seksualną, ciałem i umysłem. Jest odczarowaniem pierwotnej, cielesnej sfery seksualnej, która przeradza się w rytuał męskiego zjednoczenia. Narracja video nakłania odbiorcę do wykorzystania pokładów percepcji i wyobrażeniu sobie indywidualnego doświadczenia fantazji seksualnej. Tytułowe GAMEBOY odnosi się do zabawy mężczyzn poprzez stosunek, który w ostatecznym efekcie staje się ekstazą na najgłębszym poziomie.

Lamella
Xawery Deskur
Video 2021
“Lamella jest czymś bardzo płaskim i porusza się trochę jak ameba, jest tylko nieco bardziej złożona i może żyć wszędzie. Jako rzecz powiązana […] z tym, co istoty obdarzone płcią tracą w związku ze swoją płciowością, jest ona, podobnie jak ameba w stosunku do istot obdarzonych płcią nieśmiertelna – jest w stanie przetrwać każdy podział, każdą szczeropodobną interwencję. I jest w ciągłym ruchu. A więc trochę to niepokojące”
Jacques Lacan

Scream
Konrad Banit
Video 2022
“Krzyk – wydawanie nieartykułowanych dźwięków pod wpływem emocji, napięcia, dużego wysiłku. Są to głośne dźwięki i odgłosy wyrzucane z siebie.” Praca ma na celu pokazanie, jak niejednoznaczny może być audialny zapis głosu w kontekście kinowego display’u.

Niesamowita lekkość wody
Adriana Kustra
Video 2022, 5’00”
Praca video jest przeglądem i zestawieniem przeżyć i doświadczeń związanych z wodą. Jest pamiętnikiem, rejestracją płynących zdarzeń, pragnieniem przedstawienia zjawiska fetyszyzacji wody jako niezbędnego płynu. Co się stanie, gdy jej zabraknie?

Niwa
Sonia Kaźmierczak
Doświadczenie VR, 2022
Doświadczenie ma charakter rytualny. Wykonany gest przenosi nas z przestrzeni zawieszonej i wyobcowanej do wewnątrz organicznej sfery. Pośród cielesnej materii, gdzie dotyk staje się instynktownie najbliższym zmysłem. Nasuwa się pytanie o możliwość odczuwania w rzeczywistości równoległej. Pomimo wielkiej roli, jaką dotyk odgrywa w naszym zwierzęcym i ludzkim życiu, zostaje pominięty w kulturze dźwięku i obrazu. Immersyjne doświadczenie prowadzi do sytuacji balansowania. Znajdujemy się w stanie zawieszenia pomiędzy byciem poza sobą, a jednocześnie wewnątrz obcej tkanki. W sytuacji, gdzie ciało stało się uprzedmiotowionym politycznie obiektem. Manifestuję ciało będące własnym bytem – samostanowiącą przestrzenią eksploracji i odkrywania.

Podobni
Karo Zacharski
doświadczenie VR, 2022
Obecne w ciemnej przestrzeni stworzenia są nieprzyjemne tylko na pierwszy rzut oka. Przy dłuższej obserwacji okazują się istotami czułymi, przyjaźnie nastawionymi do odbiorcy. Pragną bliskości, wchodzą w interakcje po nawiązaniu kontaktu wzrokowego.
Projekt ma na celu pobudzić empatię w odbiorcach oraz skłonić do refleksji nad naszą wewnętrzną dzikością.

Dual
Olaf Nowicki
Video, 2022
„Dual” to opowieść wideo o seksualności człowieka, składającej się z potrzeby bliskości i czułości oraz ze zwierzęcego aktu seksualnego składającego się z dominacji i przemocy.
Podkreśla ludzkie pragnienia i fantazje, zahaczające o zniewolenie, ból, gwałt, ale także potrzebę dotyku, tęsknoty za ciałem oraz wsparcia w partnerstwie. To rozważanie nad tym, czego tak naprawdę najbardziej brakuje nam w zbliżeniu – a czego się wstydzimy, posiadając dwa „osobne fronty” w przepisie na miłość i akt seksualny.

Miękko
Aneta Wieczorek
Video esej 2022
Oprowadzenie wizualne po skojarzeniach i eksperymentach o cielesności oraz seksualności. Trzy różne historie złożone w całość są próbą eksplorowania cielesności człowieka. Odkrywanie swojego ciała, poszukiwanie w nim różnorodności w najmniejszych szczegółach. Poprzez dotyk oraz typologię ujęć dopatrujemy się w człowieku rzeźby, która składa się z wielu elementów, a każdy z nich jest na swój sposób wyjątkowy, plastyczny i zmienny. Martwa natura przywodzi na myśl seksualność, instynkty pierwotne. Wizualne skojarzenia seksu porównane do żywności. Video esej przedstawia kilka propozycji w poszukiwaniu odpowiedzi czym jest człowiek i świadomość jego ciała.