Mateusz Wolniaczyk
Maszyna, 2025
trójkanałowa projekcja video, instalacja przestrzenna

Instalacja składa się z maszyny do ćwiczeń, na której umieszczone są trzy ekrany prezentujące animacje. Każdy z filmów stanowi organiczne, ludzkie przedłużenie maszyny, wizualnie i rytmicznie naśladując pracę mięśni. W dynamiczny sposób ilustrują one zjawisko nieustannego napięcia, skurczu i rozluźnienia, które towarzyszy fizycznemu wysiłkowi.
Wizualna warstwa animacji została celowo zintensyfikowana – ich ruchy są nienaturalne, zdeformowane, co stanowi komentarz na temat obsesyjnego dążenia do perfekcji ciała oraz kultury nadmiernej optymalizacji. Organiczne formy stają się niemal mechaniczne, zatracając granicę między człowiekiem a maszyną, co podkreśla współczesne pragnienie kontroli i maksymalnej efektywności fizycznej. Dopełnieniem całości jest ścieżka dźwiękowa składająca się z odgłosów pracy sprzętów na siłowni – zderzających się ciężarów, pisków metalu, szumu bieżni. Dźwięk ten, w połączeniu z obrazem, intensyfikuje wrażenie przesady i nienaturalności